Inkijk
Het verhaal over een mevrouw met MS, 34 jaar, opgenomen in een verpleeghuis tussen veelal oudere mensen met wie ze de aansluiting mist. Over een meisje van 16 met allerlei vraagstukken waardoor ze niet meer thuis woont en nauwelijks contact heeft met haar broertje van 11, die nog wel thuis woont bij haar vader. Het openbaar vervoer is een puzzel voor haar en moeder of andere familie is niet in beeld. Een student vertelt over een incident met een schaap dat een gebroken been oploopt waarna het dier moest worden ingeslapen. Het schaap was de lieveling van de cliënten van de dagbesteding.
Hoopvolle verhalen. Over een mevrouw met een angststoornis die weer in staat is boodschappen te doen, nu nog onder begeleiding van de student, maar stapje voor stapje verkent ze weer de wereld om zich heen. Iets wat jaren niet gelukt is. Een fotoverslag van een bioscoopbezoek met een aantal cliënten van een woonlocatie. Op de foto's is te zien dat het viertal zich uitstekend vermaakt en in het bijgaande verslag lees ik dat dat ook écht zo was. Het uitstapje was mede mogelijk gemaakt door sponsoring door de plaatselijke sportschool. Ook dat had de student geregeld. Ik lees over de opluchting van een moeder over het feit dat haar dochter eindelijk eens een maand niet gespijbeld heeft van school, een vader die weer contact heeft met zijn zoon en een vrouw die eindelijk durft te praten over haar angst weer in verwachting te raken, allemaal mede mogelijk gemaakt door onze studenten.
En zo werk ik een tiental verslagen door, beantwoord nog wat mails en appjes, vul formulieren en lijsten in en sluit straks om 15.00 uur mijn laptop. Vanaf 11.00 uur heb ik afgezien van een aantal koppen koffie en een bak muesli tussendoor, achter elkaar gewerkt. Ik was te gast bij heel veel verhalen. En bij heel veel mensen.
Efficiënt dat zeker.
Saai? Dat nooit.
Reacties