Posts

Annie

Afbeelding
Vanochtend was ik op vrijwilligerspad maar dat had wel van alles te maken met mijn werk als docent maatschappelijke zorg, mijn opleiding als docent Nederlands en mijn voorliefde voor lezen. Dit glaasje koffie (niet bewust gekozen maar dankbaar ontvangen) dronk ik luisterend naar een brandweervrouw die net als ik meehielp het Nationaal Voorlees Record te breken en het voorlezen te promoten. Dit evenement vond plaats in de Bibliotheek Leeuwarden. Maar liefst 3 dagen lang lazen 200 voorlezers uit hun lievelingsboeken en verhalen. Dat deden ze zowel overdag als 's nachts, 24/7. Mijn 'beurt' was van 12.00 tot 12.30 uur, na de brandweervrouw die prachtige verhaaltjes had meegenomen over onder andere brandblussende beren. Ze sloot af met een verhaal van good old Annie MG Schmidt, Jip en Janneke als brandweermannetjes. Daarop sloot ik naadloos aan met een andere Annie MG Schmidt klassieker, namelijk Pluk redt de dieren. Ik had voor het verhaal van de Krullevaar gekozen, een zelfzam...

Collega

Afbeelding
Daar was ik weer eens in alle vroegte op school zonder dat het écht nodig was omdat ik vond dat ik me ergens mee moest bemoeien. Ondertussen ergerde ik me aan mezelf want waarom wilde ik dat zo nodig. Ik heb zelf eigenlijk een ontzettende hekel aan mensen die zich overal mee bemoeien. En toch vond ik dat het nodig was. Wat handig kan zijn op een dag waarop je besluit je ergens mee te bemoeien is enige humor dus toen ik bij de koffiecorner deze enorme beker met enorme neus aantrof wist ik zeker dat dat dé beker van de dag zou worden. Het relativeerde direct enigszins mijn 'bemoeidwang'... want waar bemoeide ik me eigenlijk mee? Ik ging me zeker niet overal mee bemoeien maar wel met een lieve oudere collega die ik al een paar weken zag worstelen met het idee om seniorenverlof aan te vragen. De collega wilde het namelijk eigenlijk wél, maar ja, hoe moest dat dan met die taken die al jaren en jaren werden uitgevoerd. Konden die 'zomaar' door iemand anders worden gedaan? En ...

Zwerm

Afbeelding
 Sinds kort heb ik dit retro honingraat-kopje in mijn thuiscollectie zitten. Afgelopen weekend voelde ik me net een koningin in verband met een prachtige koetsrit door het mooie dorp waar ik woon. Vandaag voel ik me meer een werkster in verband met alle bezigheden die moeten worden afgerond. Ik wist overigens nooit hoe werksters van bijen 'werkten' maar werd daar laatst door een imker van de pluktuin waar ik lid van ben, in bijgepraat.  Werksters verrichten allerlei klusjes volgens een bepaalde werkindeling, zeg maar werklijst of rooster. Ze doen dat afhankelijk van hun leeftijd. Zo is het jongste bijtje de huisbij. Zij doet van alles in de bijenwoning, gaat er nog niet op uit. Na die eerste drie weken mag de bij erop uit om nectar te verzamelen en water, ze wordt van huisbij een haalbij. Ze doet bijendansjes om andere bijen te informeren waar ze heen gaat of wat ze gaat doen.  En dan komt wel iets heel bijzonders: als het volk in nood verkeert, stel er breekt een ziekte ...

Chitchat

Afbeelding
  Vandaag was ik weer eens 'on the road'. Naar Utrecht op en neer. Meestal neem ik voor deze afspraak de trein maar met de dreiging van stakingen van de NS en genoeg aan mijn hoofd in verband met, jawel, mijn huwelijk aanstaande zaterdag, had ik geen zin in een stressvolle dag. Dus koos ik voor de auto. Mijn auto, elektrisch aangedreven en van Franse makelij, reed vandaag als een zonnetje. Met mooi weer en weinig wind, dus blijkbaar een lage weerstand, weet ik er maximaal zo'n 300 kilometer actieradius uit te halen. Dus arriveerden we in Utrecht met nog een flinke hoeveelheid kilometers 'op mijn accu'. Eigenlijk weet ik niet hoe je dat uit moet drukken, als je nog actieradius overhebt. Ik was tot mijn huidige auto niet bekend met het fenomeen elektrische rijden, stam volledig uit het diesel- en benzine tijdperk met een klein uitstapje naar gas - wat ik overigens een ramp vond qua tanken.  Terwijl ik bij de eerste, pak hem beet, 5.000 km, flink moest wennen aan het e...

Draaien

Afbeelding
Weet je wat een kapster, een nagelstyliste, een beroepsmilitair, een machinebankwerker, een fitnessinstructeur, een verzorgende IG, een automonteur, een administratief medewerker, een bloemiste, een receptioniste en een slager met elkaar gemeen hebben? Het zijn allemaal mensen die afgelopen jaar op enig moment tegenover me zaten om te praten over hun BPV, beroeps praktijk vorming, stage, als student persoonlijk begeleider maatschappelijke zorg. En als ik nog even nadenk komen er nog wel meer beroepen naar boven drijven.  Aan hen denk ik als ik de afbeelding van de pottenbakker zie op de mok van vandaag. Maar ik denk ook aan mijn moeder die op latere leeftijd, toen wij als kinderen pubers waren, een eigen pottenbakkerij opzette. Ze leerde het vak van een pottenbakker die gespecialiseerd was in het Fries aardewerk. Dat kenmerkt zich onder andere door een bruine glazuur, versieringen met witte klei aan de randen. Het is een ambacht wat tegenwoordig vrijwel verloren is gegaan.  Mi...

Regenboog

Afbeelding
Met in mijn achterhoofd nog nadenderend een nieuwsbericht in het AD dat Facebook en Amazon de Pride Amsterdam dit jaar niet meer sponsoren pak ik dit rose bekertje uit de mokkenbak. Daar lag ze gewoon rose te wezen tussen de andere koppen, bekers, mokken en glazen in. Ik dacht eerst ik heb haar onbewust uit de bak gevist omdat mijn partner en ik volgende week gaan trouwen. Mijn bruidskleding bestaat uit diverse tinten 'blush' die af en toe oranje, donkerrood en rose aantikken.  Ik ga, hoe bijzonder ik het ook vind, 'gewoon' trouwen als vrouw met een man, qua relaties / liefdesleven ben ik geen regenboogtype. Ik heb de luxe dat het feit of iemand wel een regenboogtype is, me ook niet zo interesseert. Waarschijnlijk ervaar ik die luxe omdat het in mijn leven nooit een issue is geweest. Dat dat ook heel anders kan zijn weet ik van lhbtiq+ kennissen, vrienden en/of kinderen van. Ik weet het ook vanuit verhalen van cliënten en collega's. De mededeling, vrij achteloos, we...

Herkansing

Afbeelding
 De vaste lezers herkennen mijn thuis-basis-koffieautomaat. Maar het kopje is niet eerder in beeld geweest. Ze kwam achter uit de kast. Ik was haar bijna vergeten. Het is al aardig laat op de ochtend dat ik haar erbij pak.   De hangende migraine-achtige hoofdpijn, ergens dof en genadeloos stekend net boven mijn rechteroog, probeer ik te negeren. Want allerlei deadlines naderen aan het eind van het schooljaar met rasse schreden. En als ik ergens niet tegen kan is het het overschrijden van deadlines. Niet door mezelf en eigenlijk ook niet door studenten. Een eerste kans, OK. Maar een tweede kans nóg niets inleveren. Ik vind dat altijd zo jammer. Schrijf iets op. Pers er iets uit. Desnoods met een oog dicht. Maar doe iets. Dan kan ik er vervolgens wat mee en kom je altijd verder dan wanneer je niets doet. Dus wil ik als een soort cycloop aan het werk gaan. Een oog werkt, de ander nauwelijks. Dat is niet handig...  ik hoop dat de koffie nog íets aan dit kansloze gebeuren...