Gebarsten

 Oeiiii wat is ze mooi. Het kopje waar ik ontzettend graag een koffietje uit zou willen drinken. Maar helaas kan het niet want ze staat te pronken in een winkel. Ik mag gelukkig wel een foto van haar maken. Voorzichtig zet ik het in een neutrale setting. Want als je zo mooi bent als dit kopje heb je geen omgeving nodig om je te laten shinen.

Misschien denk je terwijl ik dit schrijf maar zo bijzonder is dit kopje toch niet? Het lijkt wel alsof het glazuur is vergaan, een soort craquelé. Er loopt een dikke donkere streep langs de rand. Het is gewoon wit, wat is daar bijzonder aan.

Daar zit nu juist het geheim. Veel heel bijzondere zaken lijken in eerste instantie helemaal niet zo bijzonder. Je gaat het pas zien, als je het doorhebt.  Uitspraak van Johan Cruyff. Dat jochie uit Betondorp Amsterdam. Zonder diploma's ging hij de wereld in. Om vervolgens met veel butsen en kleerscheuren uit te groeien tot een wereldster. 

Wat heeft dit nu te maken met dit kopje? De 'craquelé', het gekraakte glazuur, zijn niet zomaar scheurtjes. Ze zijn opgevuld met bladgoud. Net als de dikke streep langs de rand. Het refereert aan een Japanse techniek, kintsugi. Bij deze techniek worden breuken in keramiek gerepareerd met gouden of zilverkleurige lak. Soms met zelfs écht goud of zilver. Je gaat het pas zien als je het doorhebt. De dan ontstane tekening en lijnen dragen volgens kintsugi bij aan de schoonheid van het voorwerp.

Ik maak een foto en praat nog wat met de verkoper. Verzucht dat ik het wel een heel mooi kopje vind. Er blijkt een heel servies van te bestaan. Hij vraagt of ik dat wil zien. Mijn antwoord is nee. Ik zal het prachtig vinden dat weet ik zeker. 

Eerst maar eens sparen voor dat ene kopje... 

Voorzichtig zet ik het terug. En ga op zoek naar een terras...