Niets

Geheel tegen de gewoonte in geen foto van een ochtendkoffietje. Maar een van een espresso, bonbon en likeurtje - Cointreau in dit geval - plus glaasje water, de gouden combinatie om een geslaagd etentje mee af te ronden. 

Wat zegt deze combinatie me op deze wat druilerige avond in augustus?

Het zegt dat 'we', manlief die tegenover me zit en ik, het goed hebben. Want je ziet een zakje suiker, dat doe je meestal thuis niet. Blijkbaar kunnen we het ons veroorloven buiten de deur te eten. 

Het zegt dat we alle tijd hebben. Tijd om te praten, te kijken, te denken, te proeven en te zijn. Een Cointreautje kloek je niet even snel achterover. Daar geniet je van.

Het lijkt erop dat er geen kunstlicht is gebruikt, dat het kopje koffie buiten is opgediend, blijkbaar was het weer nog net goed genoeg om buiten te vertoeven. Iets wat in ons kikkerlandje niet altijd vanzelfsprekend is en wat ik ook met geluk associeer.

En het is echt ontzettend blasé maar ik wil deze avond even aan niets anders denken dan ons geluk. Niet aan Gaza, niet aan femicide, niet aan woningnood, niet aan het demissionaire kabinet, niet aan Tata Steel en ook niet aan CO2 reductie of bio-industrie. 

Misschien aan de druilerigheid waarvoor we straks van het terras moeten vluchten?

Maar wat maakt dat beetje druilerigheid uit als je zo tegenover elkaar kunt zitten als wij deze avond doen?

Niets.