Enkeltje

Ik wist dat het vandaag goed zou komen toen ik jou als mijn mok van de dag uitkoos. Een gekleurde-vlaggetjes-mok. Een waar ik zelfs twee porties koffie in kwijt kon waardoor mijn koffiepauze werd verlengd met een aantal minuten. 

Ik bekeek de driehoekjes in kleur én driehoekjes in het wit. In de onderste rij versprongen ze ten opzichte van de erboven liggende rijen. Zo op het eerste oog leken de vrolijke slierten hetzelfde, maar toch bleken ze heel verschillend, ook qua volgorde van de kleuren.

School is als een verzameling van wapperende linten met vlaggetjes. Rode studenten: alert en discussiërend. Donkere studenten: niet zozeer qua huidskleur – daar let ik eigenlijk nooit op – ik bedoel qua denken of doen. De groene sportieve student, die altijd naar buiten wil, de blauwe, die naar de lucht kijkt en rondfladdert, en de altijd zonnige gele student. De donkerblauwe student, met mooie reflecties over van alles wat er toe doet. Of wat dacht je van de studenten met alle kleuren van de regenboog. Hoe mooi is dat? En dan zijn er de witte studenten, met de nog niet door henzelf – of nog niet door ons, docenten – ingekleurde vlakken. 

Met een paar energieke bijeenkomsten, creatieve oplossingen in de teamvergadering voor zo op het eerste gezicht lastige kwesties en een bezoek van de minister van onderwijs Eppo Bruins aan de prachtige nieuwe opleiding technicus hout en restauratie van onze school was het zelfs een met vlag en wimpel geslaagde dag!

Ik zette jou na afloop in de kast op mijn plank beste vlaggetjesmok. Jij mag nog wel even blijven.