Keurig

-

Ze lag daar een beetje onwennig, totdat ik haar eruit viste. Ze was een net kreukloos kopje. Zo'n  polkadotkopje hoort toch niet in een algemeen verzamelstation af te wachten op wat komen gaat? Ze hoort keurig netjes te worden uitgeserveerd, liefst vergezeld van een prettig bijpassende schotel. De fleurige stippen staan voor een ietwat naïeve, licht bekakte uitstraling en leefstijl; zeg maar de Claire van Kampen (Gooische Vrouwen) van de kopjes.

Misschien lag het aan haar vijf 'dots', die ook nog eens in twee kleuren waren aangebracht. Dan ben je namelijk eigenlijk geen echte polkadot... Nu kon dat de Japanse Kusama (geboren in 1929!) niets schelen, zij bestippelde hare hele lange leven (ze leeft volgens mij nog steeds) alles wat los en vast zat en werd daarmee wereldberoemd.

Anno 2025 blijkt er overigens een  'cryptale' Polkadot te bestaan, die op 23 januari zo'n vijf euro waard was. Tegen de tijd dat Boijmans weer opent is de verwachting dat ze zo’n 26 euro opbrengt, een flinke duit meer. Toch heb ik mijn twijfels bij die Polkadot. Want net zoals de polkadot een tarty- en partykant heeft, vrees ik dat de crypto-variant dat ook heeft. 

Die vrees werd voor wat betreft m'n vijf-stippige-kopje bewaarheid want ik was haar binnen de kortste keren kwijt.  Vrijwillig meegegaan of ontvoerd? Geen idee...

Ik had het natuurlijk kunnen weten. Een polkadotkopje zonder een vaste, betrouwbare en financieel stabiele schotel. Dat kon natuurlijk niet goed gaan.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Inkijk

-
Afbeelding
  Ojee, daar staat hij weer, die efficiënte HEMA-beker... trouwe lezers van deze blog zullen hem herkennen. Jawel het is weer zo'n dag, een efficiënte thuiswerkdag. Om precies te zijn, een nakijk- en feedbackdag. Via de verslagen van mijn studenten krijg ik inzicht in groot en klein dagelijks lief en leed waar ze mee te maken hebben.  Het verhaal over een mevrouw met MS, 34 jaar, opgenomen in een verpleeghuis tussen veelal oudere mensen met wie ze de aansluiting mist. Over een meisje van 16 met allerlei vraagstukken waardoor ze niet meer thuis woont en nauwelijks contact heeft met haar broertje van 11, die nog wel thuis woont bij haar vader. Het openbaar vervoer is een puzzel voor haar en moeder of andere familie is niet in beeld. Een student vertelt over een incident met een schaap dat een gebroken been oploopt waarna het dier moest worden ingeslapen. Het schaap was de lieveling van de cliënten van de dagbesteding.  Hoopvolle verhalen. Over een mevrouw met een angststoor...
Meer lezen

Opgelucht

-
Afbeelding
Vandaag was het 'kamertjesdag'. Of in gesprek met een collega een-op-een in een kleine ruimte. Of in gesprek met heel veel collega's via Teams maar dan wel in een afgesloten kamertje zodat anderen zich niet hoefden te storen. Toen ik de foto zag van mijn koffiebeker van de dag, het was een pastel-mint-groen exemplaar, moest ik terugdenken aan zo'n vijf jaar geleden. Ik werkte toen zowel in het onderwijs als in de zorg. De ene dag was ik vrijwel geïsoleerd aan mijn beeldscherm gekluisterd, de andere dag was ik druk in de weer om de kans dat cliënten, en wijzelf als zorgmedewerkers, besmet zouden raken te minimaliseren. Hoe vaak we wel niet heen en weer switchten tussen online en 'live' onderwijs, of dat een gedeelte van de groep er wel was, een ander gedeelte niet doordat er iemand in een huishouden besmet was of doordat de student (ik werkte toen net als nu met studenten die zowel werkten als onderwijs volgden, de bbl of pgl routes in het mbo) op een locatie wer...
Meer lezen

Stil

-
Afbeelding
 Na de meivakantie zijn een paar nieuwe mokken in het mokkenstation beland. Dit is er een van. Het uiltje zit op een tak zonder bladeren. In een stille wereld. Is het eenzaam? Wil het graag bij andere uiltjes zijn? Of vindt ze het wel prima zo, in een prikkelarme omgeving met slechts twee kleuren, bruin en wit? Ik zet de mok even op de rand van het barretje, waarachter een aantal posters op de muur zijn geplakt. Posters van Poppodium Vera in Groningen. In 'mijn' studietijd was het ook een mensa, eetgelegenheid voor studenten. Sweet memories.  In de ruimte waar ik sta wordt een bijeenkomst gehouden voor en door studenten. Harde muziek, harde stemmen, alles is hard. Ik vind de sfeer niet prettig en pak mijn mok en loop weg. Niemand die het merkt. Ook mijn collega's niet. Ik weet het, ik heb geen rol, dus het maakt niet uit of ik er ben of niet, maar hoe kan het zo zijn dat ze onder deze omstandigheden (willen) werken? Sterker nog kúnnen werken... Ik denk terug aan mijn eigen ...
Meer lezen