Doorzichtig

Ik ben niet zo van de combi koffie + glas maar vanochtend bleek dit mooie van bobbelglas voorziene bekertje toch de beste optie. De dikke wanden en de stevige rode bodem gaven het geheel ondanks het 'glas zijn' een robuuste uitstraling. Iets wat ik vandaag dacht nodig te hebben in verband met een vergadering over een onderwerp wat in menig docententeam nogal wat commotie kan veroorzaken namelijk de lesplannen oftewel de curricula voor het nieuwe studiejaar. Een spannende aangelegenheid daar we (zoals vaker in het onderwijs ;-) ) midden in een onderwijsvernieuwing zitten. We gaan werken met certificeerbare eenheden, clusters van vakken, die apart geëxamineerd kunnen worden dat wil zeggen, los van het behalen van een diploma. 

Een nuchtere constatering zou kunnen zijn: maar in hoeverre is dat dan anders dan verschillende vakken geven en die bij elkaar optellen? Is het dan zo 'anders' als je een certificaat haalt dan een diploma? Als je hetzelfde niveau houdt als bij de optelsom van vakken moet dat toch niet zo'n probleem zijn? En best wel handig want dan zou je van dat ouderwetse klassensysteem afkunnen en de studenten 'gewoon' in certificeringstrajecten kunnen inpluggen, afhankelijk van hun leervraag. Wat een heerlijke flexibiliteit ten opzichte van standaard lesprogramma's, volgordes en allerlei formatieve, voorwaardelijke, toetsen en testen.

Ja... dat zou een nuchtere constatering kunnen zijn. En misschien is het ook wel zo. Maar misschien ook niet... Want of het een het ander vervangt, aanvult, geheel of gedeeltelijk, of het een aansluit bij álle eisen die nu aan een diploma worden gesteld of slechts op een aantal aspecten, of de studielast redelijk verdeeld is en de studenten uiteindelijk ook begrijpen hoe alles in elkaar steekt (plus uiteraard de docenten die een en ander gaan vormgeven) dat is natuurlijk altijd maar de vraag... In hoeverre is je opzet, organisatie en uitvoering transparant?

Aansluitend op bovengeschetst onderwerp leek mij dit bobbelglas bekertje dus een zeer geschikte keuze. Ik wilde stevig in mijn schoenen staan voor een aantal discussies die ik verwachtte, streven naar een voor iedereen inzichtelijk programma en het liefst ook nog wat toevoegen of verbeteren aan wat we nu hadden. Waarom zou je anders willen veranderen? 

Het leuke van bobbeltjesglas is dat afhankelijk van hoe je kijkt je wel iets ziet, maar net vanuit een andere hoek. Zo is het met onderwijs vaak ook. Als je dan met z'n allen, als team, een gelijke visie wilt hebben, moet je hier en daar wat willen draaien, scherp willen stellen, terug willen stappen en op enig moment gewoon door willen. 

Met dat alles in mijn achterhoofd zette ik dit glas onder de koffieautomaat. Ik keek hoe de koffie het vulde. Iets doorzichtig. Ik kon de stevige bodem net nog zien en dacht: dit gaat wel goed komen vandaag.