Lama

-


Anders dan de voorgaande dagen, waarin ik werd geconfronteerd met een afgezegde afspraak en een wollig hoofd, was ik voor vandaag optimaal voorbereid en 100% in vorm. De NO PROB LAMA op de mok sprak me dan ook zeer aan. want wat zouden we toch moeten in het onderwijs zonder enig relativeringsvermogen.

Anderhalf uur invallen voor een collega die uitvalt? No problama.

Onderdelen van het verplichte programma die eigenlijk echt niet meer in te passen zijn zodanig omvormen dat ze via een spel wel in te passen zijn én zelfs op een leuke manier? No problama.

Hete soep eten tijdens een coachingsgesprek? No problama.

Vier examens nakijken in zeer korte tijd omdat blijkt dat anders de diplomering wordt verlaat? No problema.

Aansluiten bij een vergadering terwijl je eigenlijk werd verwacht bij een andere vergadering? No problama.

Een oplossing verzinnen voor een vastgelopen zonnescherm en niet werkende airco (en het is nog maar maart...) waardoor het lijkt alsof het CO2 gehalte in de klas extreem hoog is? No problama.

En last but not least een lokaal voor 20 studenten en een klas met 30 studenten? No problama.

Oja, een kopieerapparaat met storing (die al weken duurt) op de 1e etage waardoor je tussendoor razendsnel naar het overbezette apparaat op de begane grond of bij de 2e etage moet? No problama.

Ook deze dag kwam weer ten einde. No problama. 

Of bedoelde deze beker  .... la - ma?  




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Inkijk

-
Afbeelding
  Ojee, daar staat hij weer, die efficiënte HEMA-beker... trouwe lezers van deze blog zullen hem herkennen. Jawel het is weer zo'n dag, een efficiënte thuiswerkdag. Om precies te zijn, een nakijk- en feedbackdag. Via de verslagen van mijn studenten krijg ik inzicht in groot en klein dagelijks lief en leed waar ze mee te maken hebben.  Het verhaal over een mevrouw met MS, 34 jaar, opgenomen in een verpleeghuis tussen veelal oudere mensen met wie ze de aansluiting mist. Over een meisje van 16 met allerlei vraagstukken waardoor ze niet meer thuis woont en nauwelijks contact heeft met haar broertje van 11, die nog wel thuis woont bij haar vader. Het openbaar vervoer is een puzzel voor haar en moeder of andere familie is niet in beeld. Een student vertelt over een incident met een schaap dat een gebroken been oploopt waarna het dier moest worden ingeslapen. Het schaap was de lieveling van de cliënten van de dagbesteding.  Hoopvolle verhalen. Over een mevrouw met een angststoor...
Meer lezen

Opgelucht

-
Afbeelding
Vandaag was het 'kamertjesdag'. Of in gesprek met een collega een-op-een in een kleine ruimte. Of in gesprek met heel veel collega's via Teams maar dan wel in een afgesloten kamertje zodat anderen zich niet hoefden te storen. Toen ik de foto zag van mijn koffiebeker van de dag, het was een pastel-mint-groen exemplaar, moest ik terugdenken aan zo'n vijf jaar geleden. Ik werkte toen zowel in het onderwijs als in de zorg. De ene dag was ik vrijwel geïsoleerd aan mijn beeldscherm gekluisterd, de andere dag was ik druk in de weer om de kans dat cliënten, en wijzelf als zorgmedewerkers, besmet zouden raken te minimaliseren. Hoe vaak we wel niet heen en weer switchten tussen online en 'live' onderwijs, of dat een gedeelte van de groep er wel was, een ander gedeelte niet doordat er iemand in een huishouden besmet was of doordat de student (ik werkte toen net als nu met studenten die zowel werkten als onderwijs volgden, de bbl of pgl routes in het mbo) op een locatie wer...
Meer lezen

Stil

-
Afbeelding
 Na de meivakantie zijn een paar nieuwe mokken in het mokkenstation beland. Dit is er een van. Het uiltje zit op een tak zonder bladeren. In een stille wereld. Is het eenzaam? Wil het graag bij andere uiltjes zijn? Of vindt ze het wel prima zo, in een prikkelarme omgeving met slechts twee kleuren, bruin en wit? Ik zet de mok even op de rand van het barretje, waarachter een aantal posters op de muur zijn geplakt. Posters van Poppodium Vera in Groningen. In 'mijn' studietijd was het ook een mensa, eetgelegenheid voor studenten. Sweet memories.  In de ruimte waar ik sta wordt een bijeenkomst gehouden voor en door studenten. Harde muziek, harde stemmen, alles is hard. Ik vind de sfeer niet prettig en pak mijn mok en loop weg. Niemand die het merkt. Ook mijn collega's niet. Ik weet het, ik heb geen rol, dus het maakt niet uit of ik er ben of niet, maar hoe kan het zo zijn dat ze onder deze omstandigheden (willen) werken? Sterker nog kúnnen werken... Ik denk terug aan mijn eigen ...
Meer lezen