Adem

-

 

Ik heb het gevoel dat het nog heel vroeg in de ochtend is als ik deze kop uit het mokkenstation pak. Terwijl de tijd echt enorm meevalt, ik moet om 10.00 uur mijn eerste les van de dag geven, prima rooster. Maar niet als je de avond ervoor zo rond middernacht terug bent gekomen van vakantie en nog terug moest rijden vanaf Schiphol...

De koffie is dan ook hard nodig. Gelukkig heeft de mok een afwijkend formaat waardoor een dubbele portie goed mogelijk is. De wat vervagende tekening op de mok geeft goed mijn wat vage schemer toestand weer. Dankbaar voor het feit dat het merendeel van de klas blijkbaar ook nog bij moet komen van de vakantie start ik langzaam op. 

Vandaag staat anatomie, fysiologie en pathologie op het programma. Hoe zit een lichaam in elkaar, hoe zou het moeten werken en wat als het niet zo werkt als voorzien? Moeiteloos rollen de voorbeelden uit mijn geheugen waarbij ik elke keer weer andere cliënten en situaties voor me zie. Ik hoop iets op mijn studenten over te kunnen brengen waardoor ze nieuwsgierig worden naar wat zich nu eigenlijk allemaal afspeelt in een lichaam zonder en met medicatie, een lichaam met of zonder beperkingen, aandoeningen of onverklaarbare mitsen en maren. Hoe het komt dat iemand chagarijnig kan zijn door een te hoge of te lage bloedsuikerspiegel. Waarom je dubbel gaat zien als je te weinig of juist te veel gedronken hebt. Waarom iemand met blauwe lippen het niet koud hoeft te hebben en waarom het zo belangrijk is te weten dat een blaasontsteking en bijbehorende medicatie onder andere kan leiden tot een delier. En zo zijn er zoveel zaken waarmee dat lijf van ons ons kan verrassen, negatief én positief.

Ik gun mijn lijf nog een koffie en een wandeling om het schoolgebouw in de frisse lucht voordat ik aan mijn volgende sessie begin. Een paar keer diep adem halen. Mijn lijf reageert gelukkig zoals ik hoopte dat het zou reageren. Er vindt zomaar uitwisseling plaats tussen gassen, via mijn longblaasjes wordt zuurstof vanuit de lucht opgenomen in mijn bloed en kooldioxide afgegeven. 

Langzamerhand voel ik me opknappen. De vaagheid verdwijnt. Het wordt weer helder in mijn hoofd. Net als op de mok lijkt het alsof de nevel weer optrekt.

Wat is het toch een wonderbaarlijk instrument dat lichaam.




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Inkijk

-
Afbeelding
  Ojee, daar staat hij weer, die efficiënte HEMA-beker... trouwe lezers van deze blog zullen hem herkennen. Jawel het is weer zo'n dag, een efficiënte thuiswerkdag. Om precies te zijn, een nakijk- en feedbackdag. Via de verslagen van mijn studenten krijg ik inzicht in groot en klein dagelijks lief en leed waar ze mee te maken hebben.  Het verhaal over een mevrouw met MS, 34 jaar, opgenomen in een verpleeghuis tussen veelal oudere mensen met wie ze de aansluiting mist. Over een meisje van 16 met allerlei vraagstukken waardoor ze niet meer thuis woont en nauwelijks contact heeft met haar broertje van 11, die nog wel thuis woont bij haar vader. Het openbaar vervoer is een puzzel voor haar en moeder of andere familie is niet in beeld. Een student vertelt over een incident met een schaap dat een gebroken been oploopt waarna het dier moest worden ingeslapen. Het schaap was de lieveling van de cliënten van de dagbesteding.  Hoopvolle verhalen. Over een mevrouw met een angststoor...
Meer lezen

Opgelucht

-
Afbeelding
Vandaag was het 'kamertjesdag'. Of in gesprek met een collega een-op-een in een kleine ruimte. Of in gesprek met heel veel collega's via Teams maar dan wel in een afgesloten kamertje zodat anderen zich niet hoefden te storen. Toen ik de foto zag van mijn koffiebeker van de dag, het was een pastel-mint-groen exemplaar, moest ik terugdenken aan zo'n vijf jaar geleden. Ik werkte toen zowel in het onderwijs als in de zorg. De ene dag was ik vrijwel geïsoleerd aan mijn beeldscherm gekluisterd, de andere dag was ik druk in de weer om de kans dat cliënten, en wijzelf als zorgmedewerkers, besmet zouden raken te minimaliseren. Hoe vaak we wel niet heen en weer switchten tussen online en 'live' onderwijs, of dat een gedeelte van de groep er wel was, een ander gedeelte niet doordat er iemand in een huishouden besmet was of doordat de student (ik werkte toen net als nu met studenten die zowel werkten als onderwijs volgden, de bbl of pgl routes in het mbo) op een locatie wer...
Meer lezen

Stil

-
Afbeelding
 Na de meivakantie zijn een paar nieuwe mokken in het mokkenstation beland. Dit is er een van. Het uiltje zit op een tak zonder bladeren. In een stille wereld. Is het eenzaam? Wil het graag bij andere uiltjes zijn? Of vindt ze het wel prima zo, in een prikkelarme omgeving met slechts twee kleuren, bruin en wit? Ik zet de mok even op de rand van het barretje, waarachter een aantal posters op de muur zijn geplakt. Posters van Poppodium Vera in Groningen. In 'mijn' studietijd was het ook een mensa, eetgelegenheid voor studenten. Sweet memories.  In de ruimte waar ik sta wordt een bijeenkomst gehouden voor en door studenten. Harde muziek, harde stemmen, alles is hard. Ik vind de sfeer niet prettig en pak mijn mok en loop weg. Niemand die het merkt. Ook mijn collega's niet. Ik weet het, ik heb geen rol, dus het maakt niet uit of ik er ben of niet, maar hoe kan het zo zijn dat ze onder deze omstandigheden (willen) werken? Sterker nog kúnnen werken... Ik denk terug aan mijn eigen ...
Meer lezen