Herkansing

 De vaste lezers herkennen mijn thuis-basis-koffieautomaat. Maar het kopje is niet eerder in beeld geweest. Ze kwam achter uit de kast. Ik was haar bijna vergeten. Het is al aardig laat op de ochtend dat ik haar erbij pak.  

De hangende migraine-achtige hoofdpijn, ergens dof en genadeloos stekend net boven mijn rechteroog, probeer ik te negeren. Want allerlei deadlines naderen aan het eind van het schooljaar met rasse schreden. En als ik ergens niet tegen kan is het het overschrijden van deadlines. Niet door mezelf en eigenlijk ook niet door studenten. Een eerste kans, OK. Maar een tweede kans nóg niets inleveren. Ik vind dat altijd zo jammer. Schrijf iets op. Pers er iets uit. Desnoods met een oog dicht. Maar doe iets. Dan kan ik er vervolgens wat mee en kom je altijd verder dan wanneer je niets doet.

Dus wil ik als een soort cycloop aan het werk gaan. Een oog werkt, de ander nauwelijks. Dat is niet handig...  ik hoop dat de koffie nog íets aan dit kansloze gebeuren kan veranderen. 

Mijn migraine was ik de afgelopen tijd haast vergeten. Ik wist wel dat ze nog bestond. Maar dacht haar te hebben achtergelaten in de Randstad, zo vaak had ik haar al niet meer echt gezien. Zo heel af en toe probeerde ze het het afgelopen jaar. Stiekem. Maar ik kon haar steeds direct met een shot paracetamol in combinatie met een flinke ibu weer terugduwen. Weg jij!

Ik weet ook heel goed als dat niet helpt, ik aan de goden overgeleverd ben. Dan neem je genadeloos uren mijn hoofd in beslag. Gisteren was zo'n dag. Ik trok me terug in de donkere slaapkamer. Niet in staat om ook maar iets te ondernemen. Om vanochtend weer verkreukeld tevoorschijn te komen. 

Rustig proberen op te starten. Waar is die eerste versnelling. Een bakje muesli, wandelingetje met de honden. Het regende gelukkig geen zon. En de ultieme poging om er nog wat van te maken: de koffie. Misschien kan ik nog doorschakelen...

De damp kringelt mijn neus in. Het ruikt lekker. Dat is gunstig.

Voorzichtig neem ik wat slokjes. Ik denk dat het al wat beter gaat.

Nog even. Ik besluit vanochtend maar als die eerste kans te zien. Die kan ik wel een keertje overslaan. Even in de vrij.

Ik hang op de bank. M'n honden liggen aan mijn voeten. Buiten klettert de regen. Alles is stil. 

Er hipt een merel door de tuin. 

Vanmiddag probeer ik het wel weer even. 

Herkansing. ..