Chitchat

 Vandaag was ik weer eens 'on the road'. Naar Utrecht op en neer. Meestal neem ik voor deze afspraak de trein maar met de dreiging van stakingen van de NS en genoeg aan mijn hoofd in verband met, jawel, mijn huwelijk aanstaande zaterdag, had ik geen zin in een stressvolle dag. Dus koos ik voor de auto.

Mijn auto, elektrisch aangedreven en van Franse makelij, reed vandaag als een zonnetje. Met mooi weer en weinig wind, dus blijkbaar een lage weerstand, weet ik er maximaal zo'n 300 kilometer actieradius uit te halen. Dus arriveerden we in Utrecht met nog een flinke hoeveelheid kilometers 'op mijn accu'. Eigenlijk weet ik niet hoe je dat uit moet drukken, als je nog actieradius overhebt. Ik was tot mijn huidige auto niet bekend met het fenomeen elektrische rijden, stam volledig uit het diesel- en benzine tijdperk met een klein uitstapje naar gas - wat ik overigens een ramp vond qua tanken. 

Terwijl ik bij de eerste, pak hem beet, 5.000 km, flink moest wennen aan het elektrisch rijden en dan vooral 'hoe lang doe ik met die volle accu, wat is mijn optimale snelheid, hé bijzonder met slecht weer heb ik minder actieradius, en toch wel erg grappig dat je met een bepaalde snelheid en rijstijl in de stad vrijwel geen verbruik hebt', ben ik nu groot fan. Wat een heerlijke wagen. Pittig, stil, mooi interieur, ook nog CO2 neutraal. En dat bijladen onderweg, als ik goed in de gaten hou waar de laadpalen zijn, laadt ze op tijdens de gesprekken, presentaties of wat voor belangrijks ik te doen heb, waarna ik zonder enige vertraging weer verder kan.

Waarom ik schrijf over mijn elektrische auto? Zo'n twee jaar terug toen ik aan het nadenken was over te stappen op een kleine elektrische wagen kreeg ik van Jan en alleman commentaar. Vooral van degenen die níet elektrisch reden. Het was niets, steeds dat opladen, het reed niet zoals het hoort, 'straks' moet je wegenbelasting betalen (wat overigens inderdaad zo is, echter relatief gezien de prestaties van mijn auto vind ik haar ook een echte middenklasser dus de wegenbelasting klopt voor mijn gevoel), het is alleen maar goed voor korte afstanden, boodschappenauto enz. 

Mijn conclusie nu, na ruim 25.000 heerlijke, pittige, probleemloze, geruisloze, CO2 neutrale kilometers: oordeel niet over nieuwe technologie zonder dat je daar zelf mee hebt gereden, gewerkt, geëxperimenteerd. Ga het gewoon proberen. Rommel aan met die stekkerdozen. Rij af en toe hard, dan weer zacht, kijk wat er gebeurt als je blijkbaar 'regenererend rijdt' (je accu laadt zowaar op tijdens het rijden, kom daar maar eens mee met een benzinewagen).

Wees blij met vrijwel altijd ergens een parkeerplek, want jij mag aan die laadpaal. 

Terwijl ik dit schreef en mijn auto dus nog even aan het opladen was leg ik de link met nieuwe technologie in het onderwijs. Natuurlijk popt AI op in mijn hoofd. Ook zoiets waarvoor je links- en rechtsom wordt gewaarschuwd. Pas op die leerlingen / studenten gaan het gebruiken (het zou toch veel erger zijn als ze dat niet deden?). Let op wat voor regel je stelt want boeken zijn verleden tijd (eerlijk gezegd zag ik ze al jaren nauwelijks meer in de klas...). Alles kan zo maar worden gegenereerd (ook dat is digitaal vaardig zijn). Kennis verdwijnt zodra de elektriciteit uitschakelt (grotere vraag is: wanneer verschijnt het?). Toetsen, scripties, werkstukken, alles moet anders (misschien is dat al heel lang hoog tijd?).

Mijn conclusie: oordeel er niet over als je er zelf niet mee hebt gewerkt. Ga lekker aan de slag. Laat studenten experimenteren. Doe het zelf ook. Rommel wat aan met prompts. Kijk wat er voor antwoorden komen op de door jou opgestelde opdrachten en vragen. Omarmen is misschien nog iets te veel gevraagd, bewust zijn van en er een weg in zien te vinden, ga je gang.

Ondertussen blijkt namelijk keer op keer maar weer dat de beste manier van toetsen, de beste manier van kennis & kunde overdracht, nog altijd in gesprek en in werkelijk contact plaatsvindt, mét die student.

Als docent blijf je nooit copilot. Jij zorgt namelijk dat de student zelf pilot wordt. Van eigen kennis, eigen kunde en een eigen leven."

Dát maakt ons vak zo mooi en onvervangbaar.