Wind

 Bij het gesprek van vanochtend kies ik heel bewust deze mok. De vele streepjes doen me denken aan bamboe. Recht en krachtig. Meeverend als de omgeving dat vraagt of vereist... tegenhangend als het moet. Het gesprek voer ik met Swetlana Westermeijer. Zij beschrijft in haar boek 'Door haar zwijgen ben ik gaan spreken' haar ervaringen over hoe zelf overeind te blijven tijdens zoveel om voor te zorgen - hier is de link met de bamboe - als moeder van een zorgintensief kind. 

Als begeleider in de gehandicaptenzorg heb ik altijd immens respect gehad voor ouders, broers en zussen van. Ook neven of nichten van. Ooms tantes. Iedereen die betrokken is en blijft bij die 'andere' persoon in een gezin, of familie. Die ander van wie het zonder die goede zorgen maar de vraag is of zijn of haar leven leefbaar is en dat ook blijft.

Swetlana verloor zichzelf compleet in de zorg voor haar dochter. Toch lukte het haar weer terug te veren, krachtig en recht. Alle wind uit alle windrichtingen trotserend.

"Hoe ver kun je gaan in het zorgen voor een ander zonder jezelf te verliezen? Swetlana heeft een fijne relatie, een mooie carrière en twee gezonde kinderen. Maar dan ineens uit het niets krijgt haar dochter een lawine van epileptische aanvallen. Haar leven verandert in een klap in één nachtmerrie. Door de uitputtende zorg voor haar zwaar gehandicapte kind, raakt Swetlana al haar dromen en ambities kwijt, ze raakt zichzelf kwijt. Op een gegeven moment beseft ze dat het zo niet verder kan. Maar durft ze haar kind in een instelling ‘te stoppen’? Alleen slechte moeders doen dat, toch?" 

Zo luidt de beschrijving van haar boek op de website van de uitgever. 

Ik heb het boek in één ruk uitgelezen. Vervolgens heb ik de QR code die aan het eind van het boek staat gescand om toegang te krijgen tot inzichten, kennis en ervaringen van Swetlana om een betere balans te vinden in zorg voor je kind en zorg voor jezelf. Die QR code maakt het boek extra waardevol. Het houdt niet op bij de laatste alinea.

We voerden, onder toeziend oog van mijn bamboe-beker, een bevlogen gesprek waar we zowel de kant van het moeder zijn, dat eeuwige schuldgevoel en de al dan niet helpende steun van omgeving of lotgenoten besproken als de kant van de zorgverlener of begeleider van kinderen met een intensieve zorgvraag en hun contact met moeders van.

Het boek van Swetlana is een mooie kapstok om het wederzijdse begrip  te vergroten. Daarom komt het zeker op m'n boeken- en podcastlijst bij een lessenserie voor 2e jaars studenten maatschappelijke zorg. En ik hoop dat we het zo kunnen regelen dat de studenten ook een bakkie met Swetlana kunnen doen.

Volgens mij zag ik laatst mooi bamboe kartonnen bekertjes bij de Xenos... ik denk dat ik er wat ga ophalen....