Zomer

Bijna had ik m'n frappe (de tweede vandaag) alweer op zonder een foto te maken. Deze foto is tegen de gewoonte in 's middags genomen. Het was zo'n zeer warme lome zomerdag, ik liep de hele dag toch al achter de feiten aan dit kon er ook nog wel bij. 

Vloeit geen bloed uit, dus niet ernstig zei een van mijn collega's altijd als er iets niet was gebeurd wat volgens protocol, voorschrift, beleid wel had moeten gebeuren. Nu heb ik onderhand wel geleerd dat ook al vloeit er geen bloed uit iets wel ernstig kan zijn maar wat ik ook heb geleerd is dat soms gewoon even wachten veel vraagstukken kan oplossen, zéker op een zeer warme lome zomerdag.

Dus vanochtend zette ik mijn stoel in de schaduw onder een boom en bleef daar totdat het niet meer om uit te houden was. Daarna verplaatste ik me naar binnen, zette de ventilator aan, keek mijn mail door, beantwoordde waarvan ik dacht dat het nú nodig was en nam een frappe.

Daarna nam ik er nog een en vond ik eigenlijk dat er niets meer nú nodig was. 

De ventilator tikt. Het kralengordijn ritselt. Mijn honden liggen uitgeteld aan mijn voeten. En straks gaan we barbecuen.

Soms is het leven heel eenvoudig.