Maaike pauzeert

  Tot mijn vreugde tref ik in een overvol mokkenstation dit prachtig geglazuurde exemplaar. Als ik haar in het licht zet is ze blauw met een wat nevelige toets. Staat ze op een donkere plek lijkt ze grijsgroen. De koffie smaakt vanochtend dan ook prima.  Mijn moeder had tot op hoge leeftijd een pottenbakkerij. Ze leerde het ambacht onder andere bij een zekere meneer Haneman. Een noeste man met een grote werkplaats vol potten, bekers, borden en schalen. Elke week ging ze een ochtend naar hem toe om vervolgens thuis nieuwe technieken uit te proberen en oude te vervolmaken. Een ambacht leer je niet uit boeken. Dat leer je door keer op keer op keer te oefenen en je werk kritisch te bekijken. Wat haar toets der kritiek kon weerstaan (de lat lag hoog!) werd minutieus en geconcentreerd bewerkt met witte streepjes klei, een soort golfjes. Dit werd aangebracht met behulp van een holle koeienhoorn met een gat erin. Uiteindelijk werd het geglazuurd afgebakken in een oven met enorme vlamm...

Een kopje koffie. Waar precies, maar dan ook precies - ik moest er voorzichtig mee lopen - een portie in kan. Soms is het leven zo rumoerig dat juist dat gewone creme kleurige kopje de perfecte keus is. Zo ook vanochtend.  We (ons onderwijsteam) zitten in een 'tussenweek', dat wil zeggen de periode tussen twee periodes onderwijs. De ene is net afgesloten, studenten leveren deze week hun opdrachten in. Die opdrachten moeten worden nagekeken, van feedback voorzien, geadministreerd. De andere periode, de laatste van dit jaar, komt er na de meivakantie aan. Als buitenstaander zou je denken dat het lekker is, eerst nog meivakantie. Dat is echter juist niet het geval, doordat de meivakantie aan de deur klopt, en wij als docenten echt ook vrij willen in de meivakantie, is het nu poot-aan om alle voorbereidingen voor deze nieuwe periode op tijd af te ronden.  Dan is het ook nog de 4e periode, waarna de grote vakantie - hij valt in deze regio dit jaar vroeg - rond begin juli onverbidde...

Een dagje thuis aan de gang. Met mijn werk en mijn vrijwilligers-sociale-activiteiten. Vanochtend heb ik een afhaal ochtend gepland voor de actie van de Pollinators. De polliwatters? De Pollinators. Een actiegroep die via het verspreiden van onder andere zakjes biologisch en inheems bloemenzaad zorgen voor een bij-vriendelijker Nederland.  Terwijl ik mijn administratie doe - cijferlijsten check, aanwezigheidslijsten bijwerk, examens nakijk en nog wat opdrachten in Teams zet - wordt af en toe door een buurman, -vrouw of -kind aangebeld. Ik deel wat zakjes bloemzaad uit. Maak een praatje, geef wat zaaitips, laat me informeren over ditjes en datjes. Heerlijk. De lichtblauwe koffiebeker van mijn favoriete Finse merk Iitala vul ik met een Americano van mijn favoriete koffieboon, de Simon Levelt Red Honey.  De stress van de afgelopen dagen vloeit weg. De administratieve achterstand eveneens. Een Goede Vrijdag.

Wat een week!Wilde ik vanochtend écht goed opletten bij het kiezen van mijn beker, was dit een van de laatste bekers die ik aantrof. En ja ik heb de afgelopen maanden natuurlijk al flink wat bekers gehad en ik wil eigenlijk zo weinig mogelijk dubbelingen. Na de weinig onderscheidende HEMA bekers van de afgelopen dagen besloot ik toch voor deze vage enigszins wonderlijke beker te gaan. Als je goed kijkt zie je een eekhoorn. Geen idee waar dat diertje zich in begeeft. Een soort groene blur met hier en daar wat oranje en wit. Ik vermoed dat de beker oorspronkelijk meer kleur en uitdrukking heeft gehad maar dat het geheel er na vele vaatmachine-wasbeurten is afgespoeld.  Terwijl ik dat constateer denk ik bij mezelf dat dat ook wel gebeurt bij docenten. Dat ze langzamerhand vervagen. Ooit waren ze vol kleur, vol glans, spetterde de energie eraf. Maar door de jaren heen worden ze doffer en doffer. Gestuurd door het kwalificatiedossier, de examendruk en het plan van inzet.  Zo jammer...

Goed gezien. Alweer een HEMA beker! En alweer zonder enige overdenking gepakt en onder de koffiemachine geplaatst. De presentatie die je ziet gaat over feedback geven. Nee, daar zit ik nu niet op te wachten. Ik wil nergens op wachten. Ik baal ervan want net als gisteren is het gewoon nog steeds spetterdruk. Mijn collega wil ook niet wachten. Ze vroeg me of ik misschien nog iets van een presentatie of wat dan ook had voor een les waar zij moet invallen. En daarom zit ik nu als een malle mijn powerpoints door te scrollen op zoek naar iets wat altijd wel past. En wordt mijn koffie koud.  Toch is feedback waanzinnig belangrijk. Misschien wel het belangrijkste instrument voor goed onderwijs. Voor een student, geen leren zonder adequate feedback, al is het alleen maar een beoordeling goed / fout, maar ook voor een docent. Eerlijke feedback. Het liefst met tips hoe het beter kan, anders kan, of nog beter kan.  Dan kom je op de regels voor het geven van goede feedback. Beschrijf het g...

 Soms is het gewoon te druk. Te druk voor keuzes. Te druk voor denken over waarom het te druk is. Te druk voor überhaupt nadenken. Vandaag is dus zo'n dag. Althans, op het moment dat deze foto is genomen. Gedachteloos greep ik vanochtend in onze buffetkast en pakte deze blauwe HEMA beker. Het was nog maar 06.20 uur in de ochtend. Ik moest naar Heerenveen, waar ik de trein van 07.30 zou nemen naar Utrecht. Zodat ik op tijd ben voor een vergadering en daar, als ik uit de trein stap, nog even kan mijmeren, rustig naar de locatie kan wandelen en in de reflectiemodus mag schieten van mezelf. Straks. Naja, straks. Over twee uur. Maar niet nu. Nu moet ik door, door, door.  Ik ben direct opgestaan toen mijn wekker om 06.00 uur ging. Snel onder de douche gesprongen. Heb me snel aangekleed, enigszins gefatsoeneerd (mijn 61-jarige hoofd is 's ochtends niet bepaald 'amused'...). Ik heb mijn ontbijt (muesli met yoghurt) naar binnen gewerkt en kijk nu vrij 'nietserig' naar de...

Voorjaar. Dat betekent dat narcissen in de borders van de schooltuin vrolijk naar de lokalen zwaaien en er zelfs hier en daar de eerste vlinders, hommels en bijen kunnen worden gesignaleerd. Die laatsten zorgen overigens wel voor gegil hier en daar want nog niet elke student is ervan overtuigd dat een bij of een hommel een nuttig dier is maar dat terzijde.  De blauwe vlinder van de beker die ik vanochtend meenam heb ik nog niet gezien. Misschien gaat het nog komen... als voorjaar iets betekent is het wel dat er van alles gaat bloeien en groeien en dat dat ook kan gebeuren op momenten dat je het niet verwacht. Zo ook in 'mijn' klas waar ik vanochtend studieloopbaanbegeleiding (ik vind dit al mijn hele c arrière  zo 'n veel te lang woord...) gaf. Een van de studenten die ik al het hele jaar zover probeer te krijgen om eindelijk eens z'n portfolio te vullen bleek zowaar 4 documenten te hebben geüpload. Tot mijn verbazing was het ook nog van prima kwaliteit. Hoe kan dit nu ...

 Voortgestuwd door studenten die meededen aan een challenge burgerschap, vroeger noemden we dat gewoon lessen met een spelelement, maar dat terzijde, begaf ik me vanochtend naar het mokkenstation. Ik kreeg niet de tijd om uitgebreid bij mijn keuze stil te staan want het koffieapparaat waar ik me vervolgens bij wilde vervoegen stond op het punt door een van de medewerkers van de catering te worden uitgeschakeld voor de wekelijkse schoonmaak, dus ik graaide en greep de grootst beschikbare mok. Om te voorkomen dat ik geruime tijd geen koffie zou kunnen drinken vulde ik deze kanjer met twee porties koffie. Ik kon met een gerust hart aan de slag. Dat hart stond op de kant die ik als eerste zag toen ik de mok neerzette. Op de andere kant stond een tekst: in leraar zit niet voor niets het woord raar.  OK dan. Je wilt het misschien niet geloven maar die slogan had ik nog nooit eerder gehoord. Raar maar wel waar... Daarbij komt: ik vind het vak leraar helemaal niet raar. Je leert ander...

  Wat een zachtheid deze week! Na de muisjes-beker van gisteren had ik vandaag zowaar een Dushi exemplaar te pakken. Je ziet haar hier staan op een besmeurd aanrevht. Dushi kon het hebben. Ze plaatste zichzelf pontificaal tussen de plakkende en knippende docenten. Want het was vandaag locatiedag! We mochten met z'n allen helemaal losgaan in diverse creatieve workshops. Ik ging, met Dushi aan mijn zijde, onder andere aan de slag met 'toevalstechnieken' en het maken van collages.  De toevalstechnieken waren niet zozeer de technieken die ik toe zou passen, echter deze waren al toegepast door studenten. Dit gaf de toch vrij mindfulle activiteit een enigszins grimmig karakter. Als collagemateriaal werd namelijk werk gebruikt wat studenten niet mee naar huis hadden genomen. Het werd in grote stapels in het midden van de tafel neergelegd, waarna wij daaruit ons collage materiaal mochten halen. Zo scheurde ik een waarschijnlijk met veel zorg samengesteld bloemenveld bestaande uit d...

  Vanochtend vond ik het tijd voor wat zachtheid. Het gevoel van veertjes. Als de magnoliablaadjes in de tuin. Het gevoel van lammetjeswol. Dat gevoel. Ik kon het de laatste dagen nauwelijks vinden. Alle media die ik opende ging over regen. Lintjesregen of het ontbreken van regen. Over handtekeningen die al dan niet gezet zouden worden. Over starheid, boosheid, verontwaardiging en daarmee samenhangende intense treurigheid. Over verdord land. Stuivende zandgronden wat het zicht beneemt. En kurkdroge klei met krimpscheuren. Het was alles behalve zacht. Vruchtbaar. Of hoopvol.  En daar stond jij, mooi bekertje. Met een prettige ronding, waardoor het goed drinken was. Bezaaid met lichte roze stipjes, als de muisjes van een beschuitje bij de geboorte van een zachte roze lieve baby.  Ik pakte je op en vulde je met koffie. Rustig nam ik wat slokjes, terwijl ik met een hele lieve collega sprak die ik al een tijdje niet had gezien. Ik liep naar de docentenkamer en kwam twee vrolij...